Ece, bahcedeki doyumsuz güzellikteki manzarayı babasının kendileri için yaptığı hamaktan seyrederken uyuyakalmıstı.Aaaaaa, o da ne.Ece;Gözlerime inanamıyorum. Atam siz buradasınız ve yaşıyorsunuz!..Atatürk:Merhaba kızım, sen beni tanıyor musun?..Evet benim, neden bu kadar sasırdın?.Ece: Efendim, ben..

Atatürk ayağa kalkarak Ece’nin yanına geldi ve onu sevgiyle sarıp yanaklarından öptü ve dedi ki:- Can kızım, iyi kalpli Ece’m!.. Sana çok teşekkür ederim. Ne mutlu bana ki!... Seni bu günlerimde tanıdım. Artık sen ve senin gibi çocuklar ve büyükler olduktan sonra, bütün güzellikler yeryüzünü aydınla..