Sezai Karakoç'un insandan başlayarak toplumda, tarihte ve medeniyette 'öze dönüş' hareketi olarak nitelediği Diriliş akımı inançta, düşüncede, davranışta, duyarlılıkta kendini bulma, 'kendi aklı ve kendi kalbi' ile var olma ve medeniyet var etme hedefidir. Bu hedef doğrultusunda Karakoç, İslam eksenli, ancak Batı medeniyetinin ortaya koyduğu düşünsel literatürü ve modern entelektüel tavrı hesaba katan bir yaklaşım geliştirir.

Karakoç, Diriliş düşüncesini hem bir 'medeniyet krizi' mağduru olarak gördüğü İslam insanının hem de fıtrattan uzaklaşan modern insanın bilincini muhatab alan bir yaklaşım ile inşa eder. Kendini bulma, köklerine uzanma ve geleceği bu tavırla yoğurabilme gücüne ulaşma çabası Diriliş'i şekillendirir. Dolayısıyla Diriliş'in maçı, kaybolmuş kimliğin yeniden kazanılması ve parçalanan zihinsel bütünlüğün tekrar birleştirilmesinin sağlanmasıdır.