Onlar, Türkiye’nin en yoksul, eğitime ve bilgiye erişimi en sınırlı, modern yaşamla tanışmamış köylerinde ayakta kalmaya uğraşan emekçilerdi. Çoğu dağ veya orman köylüsüydü. Köylerinde geçim koşulları kalmadığını görünce kendilerine yer gösterilmesini talep etmişlerdi. Bir gün kapıları çalındı, onlara toprak ve gelecek vaat edildi. Kuzey Kıbrıs’ta iskân edilecekler, evleri, toprakları olacaktı. Gittiler. Ama Kıbrıs’taki yaşamları düşündükleri ve vaat edildiği kadar sorunsuz olmadı...