Türkiye’de psikanalizin kurumsallaşmasının ilk yıllarına tanıklık eden yazılarıyla tarihe kayıt düşmeye devam eden Talat Parman, bu derlemede, bir psikanalist olarak hem uygulamada hem de kuramsal alanda özellikle ilgi duyduğu ergenlik, aile ve annebabalıkla ilgili konuları merkeze alıyor; mimariden, sinemadan ve güzel sanatlardan beslenen zengin örneklerle deneme türü ile psikanaliz arasında sağlam bir köprü kuruyor.

Çoğu kişi için psikanaliz divanının yarattığı en büyük kaygı değişimle ilgilidir. (...) “Divanda dağıldı” diye özetlenebilecek kent efsanesinin etkisiyle daha beter olmaktan korkulur. Oysa psikanalitik sürecin bireye sunduğu en önemli öneri “yineleme zorlantısından” çıkabilme olanağıdır. Öyleyse değişimin olumlu olarak nitelenebilmesi içerdiği yeniliklerle doğru orantılıdır; yeni ilişkiler, yeni ilgiler ve elbette yeni tepkiler. (...) Bu iyidir! Bir yinelemenin sonucu olmayan gerçek yeni daima iyidir. Çünkü yineleme ve yenileme birbirinin tersidir.