Kendine çok kızıyorsun yapma! Başkalarına göstediğin hoşgörüyü, şefkati, toleransı biraz da kendine göster. Güçsüz hissedebilirsin, zayıf, yorgun, kırılmış, yalnız hatta çaresiz. Bu da sensin. Mükemmellik dediğin, kusurları olan dolu dolu yaşanmış bir hayattan başka bir şey değildir. Hiçbir hatası, yanlışı, eksiği olmayan bir hayat istiyorsan, sen zaten yaşamayı baştan yanlış anlamışsın demektir.

O yüzden çok yorma kendini. Ne kadar yol kat ettim diye sor kendine! Bin adım değil, bir adım bile ilerlediysen tebrik et kendini. Bir sokak köpeğinin başını okşa, bir çocuğun gülümsemesine vesile ol ve her ne olursa olsun iyi insan olmaktan vazgeçme! Hem ne diyordu yazar; “Mutluluk, elin erişebileceği çiçeklerden bir demet yapma sanatıdır.” Haydi o zaman! Vakit bir buket çiçek yapma vaktidir. Hemen! Şimdi!